[met toestemming gedeeld]
'Ik heb het idee dat mijn oude ik sterft. Is dat normaal?
Het komt denk ik doordat ik diep geloof in het woord van God, alles wat in de bijbel staat.
Het was veel veel makkelijker geweest om bij een gemeente aan te sluiten waarin niet de hele bijbel gevolgd wordt, waarin het gaat om Liefde zodra je Jezus hebt aangenomen en veel dan goed is.
Dat was makkelijker geweest voor mijn omgeving en vrienden en voor mij.
Maar ik kan dat niet, het druist in tegen een diep weten. Dat voelde ik al toen ik in begin van mijn geloof wilde geloven dat homoseksualiteit geen zonde was maar de bijbel is daar heel duidelijk over dus dat kon ik niet naast me neerleggen hoe mooi mensen dit ook verdraaiden.
Daarbij is mijn homoseksualiteit weg genomen en ik kreeg het besef dat ik het nooit geweest ben. Dat het te maken had met mijn gebrokenheid en dingen die gebeurd zijn vroeger.
Kortom: ik kan niet anders dan me aansluiten bij wat ik vroeger als een strenge orthodoxe kerk zag maar dat nu kloppend is.
En dat vergt wat; van een oud leven naar een totaal compleet nieuw leven.
Het voelt zonder dramatisch over te willen komen als het sterven van een oud lichaam, een oude ziel, een oud hart naar iets totaal nieuws. Dat is doodeng.
De afgelopen weken wisselden de dagen zich af binnen een rollercoaster aan emoties.
Gisteren een dag vol dankbaarheid, in de Here zijn, blij zijn.
Vandaag voelt als sterven. Wil alleen maar met de dekens in bed liggen, huilen, huilen maar heb me eruit getrokken.
Tot zover. Liefs'